jak na komendę

См. также в других словарях:

• jak na komendę — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} zgodnie, równocześnie, wszyscy w jednym rytmie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Schwycili się jak na komendę. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• stanąć [wyprostować się] jak świeca — {{/stl 13}}{{stl 7}} przyjąć prostą postawę, wyprężyć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Na komendę żołnierz wyprostował się jak świeca. Gdy usłyszał krzyk, stanął jak świeca. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• komenda — Jak na komendę «jednocześnie, od razu»: Panowie o burbońskich nosach zdawali się nie słyszeć jego słów i jak na komendę wstali od stołu. B. Jasieński, Palę …   Słownik frazeologiczny

• komenda — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. komendandzie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} krótki rozkaz wzywający do zrobienia lub zaprzestania robienia czegoś, wydawany przez osobę mającą władzę nad kimś lub nad… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• komenda — ż IV, CMs. komendandzie; lm D. komendaend 1. «rozkaz podjęcia lub zaprzestania jakiejś czynności wydawany przez dowódcę w wojsku, zwierzchnika w harcerstwie itp.» Słowa komendy. Wydać komendę. Na ramię broń! pada komenda. ◊ Jak na komendę… …   Słownik języka polskiego

• 2010 Polish Air Force Tu-154 crash — Polish Air Force Tu 154 crash Part of the fuselage near Smolensk Accident summary Date 10 April …   Wikipedia

• mieć — 1. Ktoś ma coś wypisane w oczach; ktoś ma coś wypisane, napisane na czole, na twarzy, pot. na gębie «po kimś widać wyraźnie, jaki ma nastrój, charakter lub jakie ma zamiary»: Miałem chyba wypisane na czole, że po długim pobycie przyjechałem z… …   Słownik frazeologiczny

• ramię — 1. Czekać na kogoś z otwartymi ramionami «czekać na kogoś z niecierpliwością, pragnąć czyjegoś przybycia»: Ojciec, już dobrze podpity i rozparty w krześle, czekał na niego z otwartymi ramionami. Wyślinił, wycałował, pomazał łzami. J. Komolka,… …   Słownik frazeologiczny

• komenderować — ndk IV, komenderowaćruję, komenderowaćrujesz, komenderowaćruj, komenderowaćował 1. «dawać komendę; rozkazywać; być dowódcą, dowodzić» Komenderować oddziałem. Ognia! komenderuje dowódca. 2. pot. «przewodzić komuś, narzucać komuś swoją wolę,… …   Słownik języka polskiego

• rzucać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, rzucaćam, rzucaća, rzucaćają, rzucaćany {{/stl 8}}– rzucić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, rzucaćcę, rzucaćci, rzuć, rzucaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powodować szybkim… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień